غزلِ « می‌گذاری‌ام ببوسمَت» از داوود خانی خلیفه‌محله

 

با تو می‌زنم قدم به‌اشتیاق در حریمِ جویبار                      

می‌کَنم کنارِ آب، پونه‌ا‌ی‌ معطر و شکوفه‌دار

می‌گذارمش میان زلفِ تاب‌دارِ مشکی‌ات، وَ بَعد                 

خنده می‌کنی و می‌گذاری‌ام ببوسمَت هزاربار

مادیانِ تردماغ، غلت می‌خورد به‌روی خاک نرم               

اسب، مست و عاشقانه، شیهه‌می‌کشد کنارِ ‌سبزه‌زار            

می‌زند به‌روی شاخسار، بلبلی قصیده‌ی بهار                    

می‌کنی کرشمه، می‌کِشانمَت به‌زیر پای آبشار

چیده‌اند روی سفره  کوزه‌ایِ و در کنار آن دو جام       

حال ما خوش است: می‌زنیِ و می‌زنم شرابِ خوشگوار...

خنده‌ات گرفته، خنده‌ام گرفته است، قول می‌دهیم          

جفت‌خنده تا درآوریم طاقِ روزگارِ نابکار              

شلمان؛ 25 مهر 1398 خورشیدی- داوود خانی خلیفه‌محله

شعر اعتراضِ« آه از این ستمگری» از داوود خانی خلیفه‌محله

آه از این ستمگریِ و بی‌عدالتیِ و نابرابری!             

باورم نمی‌شود که می‌رسد دوباره روزِ بهتری

کارگرجماعتِ ضعیف، تا چگونه می‌کنند با              

دستمزدِ حدّاقلیِ و جان‌کَنیِ حدّاکثری؟!

گریه! عده‌ای اسیر در معادن زغال‌سنگ و مس        

خوار می‌شوند و خاک در هزارتویِ خاک‌برسری

ناله! جمعی از زنانِ سرپرست خانوار و بی‌پناه          

مثل کودکانِ کار، می‌کنند کلفتیِ و نوکری          

آه! عده‌ای زباله‌گرد، دربه‌در برایِ لقمه‌ای             

دست در زباله می‌کنند تا برای شامِ آخری...    

تا چقدر توسری‌خوری از این زمانِ تُخس‌پروری؟      

آه از این ستمگریِ و بی‌عدالتیِ و نابرابری!

شلمان؛ 11 اردیبهشت 1398 خورشیدی-داوود خانی خلیفه‌محله

نیم‌غزل «طراوتِ خیال» از داوود خانی خلیفه‌محله

 

می‌کند غروبْ آفتاب و می‌کنی طلوع در خیالِ من                   

می‌شود زلال‌و پرستاره طاقِ آسمانِ حس‌و‌حالِ من

دست برنمی‌کَنم به‌هیچ حالت از طراوتِ خیالِ تو         

‌ای فروغ چشم ‌و روشنیِ راه و آفتابِ بی‌زوالِ من!

شلمان؛ هفدهم مهر 1398 خورشیدی-داوود خانی خلیفه‌محله

غزل «در نبودِ ماه» از داوود خانی خلیفه‌محله

در درونِ من که می‌کشد زبانه شعله‌هایِ داغِ آه                 

فوت می‌کنم به روشنیِ زردِ شمعِ نیمه‌سوزِ راه

می‌زنم به قلبِ خاطراتِ خوبِ دور و می‌روم عمیق              

توی‌کوچه‌باغ‌هایِ ظهرِگرمِ بی‌صدایِ ‌دل‌بخواه: 

دست‌های گرم توست توی دست‌های سردِ من‏، چه زود       

بوسه‌گاه نرمِ تو که می‌کشاندَم به درّه‌ی گناه...

نیمه‌ی شب است و مرغِ حق به‌خواب رفته است و من هنوز          

خیره‌ام به سقف آسمانِ پرستاره در نبودِ ماه

لاهیجان‎؛ 12 مهر 1398 خورشیدی- داوود خانی خلیفه‌محله

غزل «یک‌چند لب از یار گرفتیم» از داوود خانی خلیفه‌محله

 

   

«یک‌چند لب از یار گرفتیم                         

لب از لبِ پروار گرفتیم

از یارِ پر از عشوه و اطوار                          

با منت بسیار گرفتم

در کوچه‌ی باریکِ دَم ظهر                     

لب‏، گوشه‌ی دیوار گرفتیم

وقتی دوسه‌لب رد‌ ّوبدل شد                   

گرد از سرِ شلوار گرفتیم‏،

رفتیم ته جیرمحلّه                                 

خاموشیِ گفتار گرفتیم»

این غزلِ بر وزنِ «مفعول مفاعیل فعولن» را به‌مناسبتی و در تابستان سال 1370 خورشیدی در زادگاهم سروده بودم.

خلیفه‌محله‎، شامل دو محله‌ی به‌هم‌پیوسته‌ی جئورمحله(=بالامحله) و جیرمحله(=پایین‌‌محله) است.

"نمره ی من بیست از عشقت" - غزلی از داوود خانی لنگرودی

فتوکلیپ "نمره ی من بیست از عشقت" - داوود خانی لنگرودی در سایت آپارات

 

گفتی: "کمین باش!" ، چنین بوده ایم                      

"بیــدل و دین باش!" چنین بوده ایم

"واقعیتی ، می کِـــــشی ام انتظار؟"                          

"راه نــشین باش!"   چنین بوده ایم

"بیشتر و بــیشتر و بــــــــــیشتر                                       

بـــــیشترین باش!" چنین بوده ایم

نمره ی من بیست از عــشقت، بگو:                           

"بــهتر از این باش!" چنین بوده ایم

شلمان- 30 دی ماه 1396 خورشیدی

شعر طنز حافظا! از داوود خانی لنگرودی

شعر طنز اتفافی فرد از: داوود خانی لنگرودی

شعر طنز اتفافی فرد

از: داوود خانی لنگرودی

مرد؛ چوب از سایبان آورده بود              

زن؛ کلافِ ریسمان آورده بود              

دخترِکولی بالادستِ دِه                         

ساقه های قیطران آورده بود              

گاوبانِ فال بینِ درّه˚رود                         

دیگدان و استکان آورده بود              

هم ز روی ترس و هم سگ˚خرکُنی؛     

خُرده های استخوان آورده بود

بر فراز آسمانِ دهکده           

ابر؛ باران بی امان آورده بود     

اسب؛ بر روی علف خوابیده وُ،         

باد؛ بوی مادیان آورده بود...

*                      

اتفاقی فرد در زوج اوفتاد     

گاو؛ آری! توامأن آورده بود!

اول خرداد 1395 خورشیدی               

دو شعر طنز به همه پیوسته با ردیفی متضاد از: داوود خانی لنگرودی

 

(1) حالا نگویم بهتر است!

از: داوود خانی لنگرودی

از شما من شرمگین، حالا نگویم بهتر است            

از بدِ سقط جنین حالا نگویم بهتر است 

با سپاس و با دو صد کسب اجازه، چُـخلِصاً               

حرف هایی این چنین حالا نگویم بهتر است

از مزایایی که دارد یا معایب، فی المثل:                    

تنگی شلوار جین حالا نگویم بهتر است

مردکی را می شناسم لَندَهور و نَرّه دیو                        

می فروشد ذره بین حالا نگویم بهتر است

دکتری را می شناسم حاذق است و از چه روی،          

می فروشد دارچین؟! حالا نگویم بهتر است                                                          

از وعید و وعده های دولتی ها گشته است،               

موی من جو گندمین حالا نگویم بهتر است 

مَش نقی-همسایه ما- بعدِ مرگ همسرش                    

زن گرفته مه جبین حالا نگویم بهتر است

خاور نزدیک و دور و انگلیس و فینگلیش                  

از جفای آن و این حالا نگویم بهتر است

از هزاران برده ی وارفته ی سازنده ی،                     

سازه ی دیوار چین حالا نگویم بهتر است

شات و فتوشاپ و مات و حذف و کات و همچنین،      

فیلم های سانسورین حالا نگویم بهتر است

راز لبخند ژکوند و فانتومیم و از قضا،         

 غمزه های چاپلین حالا نگویم بهتر است

خانیا! وز طنز شور و ترش و زهرآمیزتان                

برتو من صد آفرین حالا نگویم بهتر است!

28 اردیبهشت 1395 خورشیدی

(2) حالا نگم، پس کی بگم؟

از: داوود خانی لنگرودی

ز انگلستان لعین، حالا نگم، پس کی بگم؟       

می پرانَد تخم کین حالا نگم، پس کی بگم؟

بر یتیمان و صغیران و ضعیفان عزیز

حرف هایی این چنین حالا نگم، پس کی بگم؟

از حماقت های نازی ها و چرچیل خبیث                

یا ز روزولت و لنین حالا نگم، پس کی بگم؟

بار دیگر، انگلیس، این عامل سقط جنین                        

آفت دنیا و دین حالا نگم، پس کی بگم؟

نقشه ی تبعید آ مِرزا تقی خان کبیر                      

قتل در حمام فین... حالا نگم، پس کی بگم؟

رخنه در دیوار چین با ماده ی افیونیّ وُ،                 

حامی شلوار جین حالا نگم، پس کی بگم؟

تاجری را می شناسم پخته است و از چه روی             

می خَرَد گاباردین؟ حالا نگم، پس کی بگم؟

مَش نقی-همسایه ما- با زن خود مه جبین            

مستقر در دوبلین، حالا نگم، پس کی بگم؟

در پی کشف حجاب و اندکی بعدش طلاق                  

از امورِ مه جبین حالا نگم، پس کی بگم؟

زین سبب، با ده دلیل و صد هزار و یک سند           

 Death بر ابلیس لعین حالا نگم پس کی بگم؟!

گرچه می باشد حساب انگلیس و فینگلیش،             

با کرام الکاتبین حالا نگم، پس کی بگم؟

خانیا! زین طنز نغز با دلیلِ بی بدیل        

بر تو من صد آفرین حالا نگم، پس کی بگم؟

30 اردیبهشت 1395 خورشیدی

گاباردین:نوعی پارچه ی ضخیم انگلیسی که برای دوختن کت و شلوار به کار می رود.

آ مِرزا تقی خان کبیر= میرزا محمد تقی‌خان فراهانی، مشهور به امیرکبیر و صدراعظم ناصرالدین شاه با دسیسه ی انگلیسی ازجایگاه خود برکنار و به کاشان تبعید شد و آنگاه در حمام فین به دستور ناصرالدین‌شاه به قتل رسید.

Death دِت: مرگ

غزل: منظور دارد لااقل از: داوود خانی لنگرودی

غزل: منظور دارد لااقل            

از: داوود خانی لنگرودی

زن، بِـهِت گوید برو، منظور دارد لااقل            

واسه من آوَر پــــلو منظور دارد لااقل

وقتی آوردی پلو، ماندی˚ بهت می گوید از:     

پیش چشمم دور شو منظور دارد لااقل

پُشت بندش در غیابت، استکانی نیمه پُر        

می خورَد آبِ چلو منظور دارد لااقل

لای در انگار می بیند نگاهش می کنی       

گویدَت: "بچّه مشو!" منظور دارد لااقل

خیت وقتی کاشتی؛ حس می کند، می خوانَدَت:        

همسرم! ای وا بدو، منظور دارد لااقل

شنبه خوشحال است با تو، ناگهان در روز بعد   

می کند هی دو به دو منظور دارد لااقل 

خسته و وارفته، رویش می شود چون گچ سفید 

یا شکم داده جلو منظور دارد لااقل

روز دوشنبه، هوا ابری، دقیقاً هشت صبح  

می خورد حالا تلو منظور دارد لااقل 

تازه آن جا هست می فهمی که بابا می شوی

زن؛ کفِ دالان ولو منظور دارد لااقل!

23 اردیبهشت 1395 خورشیدی