داستانک‌رباعی" زنجره‌ی کاربلد" از داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

داستانک‌رباعی با راوی دوم‌شخص

شاعر: داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

ظهری شرجی،

                   دمِ هوا بیش‌ازحد،

باحوصله،

              یک زنجره‌ی کاربلد،

کور از خواب وُ خیس عرق، می‌دیدی؛

بر شاخه‌ی خشکیده‌ی رَز زِر می‌زد! (10 تیرماه 98)

رباعی "طاق تَرَک‌خورده‌ی شب" از داوود خانی لنگرودی

رباعی"طاق تَرَک‌خورده‌ی شب"

از: داوود خانی لنگرودی

**

شلاق کشید باد بر گرده‌ی شب

افتاد زمین طاق تَرَک‌خورده‌ی شب

حق؛

حق‌حق‌حق،

حق‌حق‌حق... می‌پیچید:

آواز مدام مرغ آزرده‌ی شب (6 تیرماه 98)

داستانک‌رباعیِ کش‌آمده "آزادترین درخت" از داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

داستانک‌رباعیِ کش‌آمده

داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

اَبرَنجَک و رعد و باد می‌آزارید

باران

باران

از آسمان می‌بارید...

مَردی

لبه‌ی پنجره آمد؛

                           می‌دید:

در باغچه‌ی حیاطِ باران‌شسته،

کت‌بسته‌ترین دانه‌ی افشانده به‌خاک

آزادترین‌درخت را می‌کارید.

شلمان- 28 خرداد 1398 خورشیدی

رباعی"لبخنده‌ی یک زوجِ شمالی" از داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

رباعی"لبخنده‌ی یک زوجِ شمالی"

داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

*

نهرِ آبی،‌

             هوای شالی از عشق

باریکه‌ی جاده‌ی خیالی از عشق

بر روی حصیر؛

                 تکِه‌نانی،

                                پَرِ سیر...

لبخنده‌ی یک زوجِ شمالی از عشق

رباعی هایکویی" مهتاب به‌شب نور هوس می پاشید..."

رباعی هایکویی

از داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

**

مهتاب

                 به‌شب نور هوس می‌پاشید...

در چنبری از 

پیچک بودار سفید،

غوکی

                     به‌دهانِ سوسماری سرتیز

خوش‌خوابیِ نغز برکه را می‌وَزَغید

 

شلمان- 24 اردیبهشت  98 خورشیدی

رباعی "منظومه‌ی روزمرْگی" از داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

رباعی روزمرْگی

از: داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

**

پائیزیِ زرد‌بــــــرگی‌ام را هر شب

اندوه دلِ تگـــــرگی‌ام را هر شب

چون جــــغد به‌ آه‌و‌‌ناله‌ می‌ریزانم

منظومه‌ی روزمرْگی‌ام را هر شب

بیست‌و‌دوم اردیبهشت نود‌و‌هشت

رباعی "حوض آبی" از داوود خانی لنگرودی

رباعی حوض آبی

از: داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

**

حوضِ آبی و جُنب دلقک‌ماهی

بر آب شناور است برگ کاهی

گرد نانی و گربه‌ای بر لب حوض 

بغ‌بغ‌بغوی کبوتری از چاهی

 

دهم اردیبهشت 1398 خورشیدی

رباعی حلقه‌آویز از داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

زودرباعی

مطلب پیشین که به زنده‌یاد جمشید مشایخی اختصاص داشت، بزرگواری با نام عباس آمدند و از روی عکس، نوشتند: " جَلّ‌الخالق! زبانم لال، این بزرگوار سر پیری افیونی شده بودند؟"

که خب، البته این‌گونه نبوده و زودرباعی زیر که با رعایت عیب قافیه‌ی مصراع دوم و در هیئت جواب ایشان و در مقام دفاع از جمشیدخان خدابیامرز خلق کرده‌ام را پیشنهاد می‌کنم بخوانید:

نه! عبّاسا! جان من ای عـــباسا!

پیرانه‌سری شوَد چو آدم یُـــبسا

در معده اگر باد همی انـــــبارَد،

جِز می خورَد و چهره شوَد قنّاسا!

رباعی طنز سال خوک از داوود خانی خلیفه‌محله(لنگرودی)

گر مِیْ نبوَد صاف، سلامت سر دُرد 

اکنون که بـــهارست نباید پژمرد

گوساله گران، گــاو گران‌تر؛ بهتر 

امسال کباب خـوک می‌باید خورد

*

طالب آملی، شاعر پرآوازه‌ی سبک هندی، غزلی دارد که مصراع آغازینش چنین است:

صاف گر مِی نبوَد، باد سلامت سرِ دُرد بر وزن فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فَعَلن که مصراع نخست این رباعیّ البته بر وزن مستفعل مستفعل مستفعل فع وامدار آن است.