فتوکلیپ دو دوبیتی گیلکی از داوود خانی‌خلیفه‌محله در وبگاه آپارات
بشیِ و تاسیونی اَنبسابو
دیلَ مِئن سنگینابو غم ببو کو
بونه با این همه چوشم‌اینتظاری
بی‌یِه بَیْنم تره هنده مو لاکو!
شلمان؛ 19 دیماه 1398 – داوود خانی‌خلیفه‌محله
می‌یاریْ‌جون بمونی بو که بشّو
ریفاقَ جونَ‌جونی بو که بشّو
مِه‌بَه فانوس بأرین سیه‌شؤئنِه
پوره نورَ جوونی بو که بشّو
بازسُرایی؛ 19 دیماه 1398 – داوود خانی‌خلیفه‌محله
فتوکلیپ «پوره درم» از داوود خانی‌خلیفه‌محله در وبگاه آپارات گیلکان
پئیز‌وَلگ َ موسون می‌دیم بَبویْ زرد
پوره دردم، پوره دردم، پوره درد
پیرأبوم پیْ‌ببوردم می‌یأریْ‌جون
می دوشمنده، کوشنده، ایسَّه نامرد
شلمان؛ 18 آذر 1396 خورشیدی
فتوکلیپ غزلِ «خاطر تو سبز می‌شود به‌هر بهانه‌ای» در وبگاه آپارات
خاطر تو سبز می‌شود به‌هر بهانه‌ای
در غروبِ زردِ آفتاب غمگنانه‌ای
در نسیم سبزه‌زار پرسخاوت بهار
آبیِ زلالِ آسمانِ بی‌کرانه‌ای
با شنیدنِ صدایِ چَک‌چَکِ چَکاوکی
بَغ‌بغویِ کفتری میان آشیانه‌ای
دوردستِ دشت، رقصِ مادیان ناز با
اسبِ خوش‌تراش و شیهه‌های شادمانه‌ای
شبنمی زلال روی برگِ تازه‌رُسته‌ای
خودنماییِ خوشِ بهاریِ جوانه‌ای
صبحِ بکرِ مه‌نشسته توی برکه با دوقو
لحظه‌های ناب و بی‌بدیل شاعرانه‌ای
رو به‌کوه، باز پنجره، طلوع آفتاب
زیر نور ماهتاب و خلوت شبانه‌ای
**
سال‌هاست رفته‌ایِ و از مشام روزگار
خاطر تو سبز می‌شود به‌هر بهانه‌ای
شلمان؛ 10 دیماه 1398 خورشیدی- داوود خانی‌خلیفه‌محله
فتوکلیپ «بی‌تفنگ و بی‌درخت و بی‌پرنده و تبر» در وبگاه آپارات گیلکان
شد تبر تفنگ و قلب تک‌پرنده بر درخت را نشانه رفت
شد پرنده نقش بر زمین و شد تفنگ باز یک تبر
داشت می‌گریخت از تبر درخت
شد تبر دونده، پیچ رودخانه‌ی رونده، سدّ راه...
داشت می‌خزید از درختِ قطعه‌قطعه، کُپّه‌کُپّه‌ی بخار سوی آسمان بلند
آسمان دلش گرفته شد
از هزار رود و ببر
آسمان‌غُرُنبه
پرخروش‌تر،
برق
ناگهان‌جهید از ابر
جِزّ‌و‌وِزّ و پِکّ‌وپِک...
چیزی از تبر نمانده بود
دشت
بی‌تفنگ و بی‌درخت و بی‌پرنده و ...
رود
برکه را می‌تَرَکانْد.
شلمان؛ 1 دیماه 1398 خورشیدی
در شیهه‌ی بادِ سردِ تهدیدآمیز
بر میخ‌طویله‌ی کُتامی آویز
شالی،
دَرَویده؛
جاده،
باران‌خورده
خمیازه‌ی خشک می‌کشد دَهْرَه‌ی تیز
(رباعی «خمیازه‌ی خشک» از داوود خانی خلیفه‌محله)
«کَتام»؛ که در زبان گیلکی «کُتام» می‌نامندش؛ خانه‌ی کوچک موقتی است که از چوب و مصالح کم‌دوام درست می‌شود.
دَهْرَه: داس درو. داسگاله
فتوکلیپ ماه من! از داوود خانی خلیفه‌محله در وبگاه آپارات گیلکان
ای فدای نوش‌خندوناز و قدّوقامتت
ماه من! هلاکِ چشم‌های باوجاهتت!،
خواستم ببینمت ببویمت به‌میمنت
جرعه‌ای بنوشم از لبان پرحرارتت
سر به‌میل، روی شانه‌ام گذاری و شوَم
کِیْف‌کوکِ یک‌دم از کرشمه‌ی عنایتت
چون گذشته، وام‌دار لطف بی‌نهایتت
گرم از آفتابِ ظهرِ بی‌زوال دولتت...
**
ظهر بود؛ آفتاب پهن و، بی‌سر و‌صدا
آمدم به‌کوچه‌های خاطره، ندیدمت!
به‌تشخیص‌وضرورت، در بیت پایانی، عیب متعارف در قافیه صورت پذیرفته است.
شلمان؛ 1 آذر 1398 خورشیدی
فتوکلیپ «می‌شود دوباره تا ببینمت؟» در وبگاه آپارات گیلکان
ای فدای نازهای نامنظمت!
نظمِ مژّه‌ها و ابروان پرخمت
خرّمیِ روزهای با تو بودنم
بی‌گزند باد روزگار خرّمت!
باز، می‌وزد نسیم و می‌پراکند
عطر سکرآور دو زلف درهمت
می‌کُنم درست با گل اقاقیا
طاق نصرتی برای خیرِ مقدمت
بارِ اوّلی که آمدیِ و دیدمت،
آه! می‌شود دوباره تا ببینمت؟
شلمان؛ 27 آبان 1398 خورشیدی
فتوکلیپ « کرده‌‌ای دل مرا مصادره» در وبگاه آپارات گیلکان
می‌روم کنار رودخانه، صبحِ باکره
می‌کشم دو قلب با دو قو میانِ دایره
با دو دست، آب می‌پراکنم به‌صورتت
می‌کشانمت به‌کوچه‌باغ‌های خاطره
ظهرِ اشتیاق، می‌نشانمت کنار خود
با تو می‌کنم مشاعره به‌پای پنجره
خوش‌ادا و در سکوت و نرم و با ملاحظه
بوسه می‌ستانم از تو در غروبِ منظره...
**
دست من که نیست! صبح و لِنگِ ظهر و هرغروب
تنگ می‌شود دلم به‌یاد تو، بالاخره
سال‌هاست قهر کرده‌ایِ و رفته‌ای؛ ولی
عاشقانه کرده‌‌ای دل مرا مصادره
شلمان؛ 26 آبان 1398 خورشیدی
فتوکلیپ «مرد من» با صدای شاعر در سایت آپارات
فکر کرد:
«یعنی می‌شود مگر تمام درد من
روزها و ماه‌ها و فصل‌های سرد من
خاطرات تلخ و پرغبار و زرد من...
را نوشت به حسابِ یک‌نگاه هرزه‌گرد من؟!...»
**
زن که در خودش مچاله بود و بی‌‌پناه‌و آسفالت خیس، داد زد به‌ناگهان:
«با توام، اَهای شب!
پس کجاست سهم روزهای گرم و زندگیِ واقعیِ و...
پس چرا گم است مردِ من؟»
شلمان؛ 25 آبان 1398 خورشیدی
می‌زنم‌دو استکانِ پُر شرابِ نابِ کهنه از سبو
گرم، می‌ترواد از خیالِ خام، یک‌دو بقچه آرزو
یک‌نظر، نشسته‌ای نگاه می‌کنی به‌ساحتِ چمن
دانه می‌خورند و می‌کنند کفترانِ بقعه، بَغ‌بَغو
باهم‌ایم زیر تپّه‌ای و دکّه‌ای...، به روی دیگدان
دیگ، باز و توده‌ای بخار می‌شود بلند از لبو...
پا که می‌شوی به‌خنده، سر نمی‌شناسم از دوپای، آه!
پنجره به‌سمت دشت، باز و شب گرفته است رنگ‌و‌بو
می‌شوم ترانه‌خوان و دَف به‌دست وهوی‌وهایْ‌هویْ‌گو
سرخوشیِ و سرخوشم به‌رقص و‌ضرب هایْ‌های‌و هویْ‌هو
می‌گذاری‌ام –تمام‌‌ناز- تا که یک‌بغل ببویمت
نیم‌بوسه‌ای بچینم از لبانِ تو که هست عینهو...
**
باد می‌خورد به پنجره، وَ استکانِ خالی از لبه...
آه! می‌خورد دُرُست از وسط تَـرَک امید و آرزو
باز، تا تراود از خیالِ خام، یک‌دو بقچه آرزو،
می‌زنم‌دو استکانِ پُر شرابِ نابِ کهنه از سبو
شلمان؛ 23 آبان 1398 خورشیدی – داوود خانی خلیفه‌محله
