با ما نگویْ از مرگ:
تا ما دراین جهانیم، جایی برای او نیست
وقتی که او بیاید، ما رفته‌ایم دیگر!
اپیکور؛ فیلسوف و حکیم اهل یونان باستان که مکتب اپیکوریسم را بنا نهاد.
شعربرگردان : داوود خانی‌خلیفه‌محله
Death does not concern us, because as long as we exist, death is not here. And when it does come, we no longer exist.
Epicurus
صبح از راه رسید
از افق پرتو خورشید دمید
می‌چکید از لب قندیل یخی... مروارید
از سرِ افراها خواب پرید
برف‌بانوی نُنْر
لای یک بوته خزید...
چرخ‌ریسوی زبل پیدا شد
بر سرِ سنگ لب جُویْ نشست
با نُکش، برف از سنگ زدود
یک‌نفس، گرم سرود:
زندگی چشمه‌ی جوشان زلالی‌ست که جریان دارد...
برف‌بانو: نوعی سهره‌ی زمستان‌زی
املش؛ ۲۵ اسفند ۱۳۹۹ خورشیدی – داوود خانی‌خلیفه‌محله
کک دنیام نگیزد
دست خدا رو که گذاشتن دلِ خاک!
داوود خانی‌خلیفه‌محله
ما همه
مثل یک پرستوی مهاجریم
اندکی
زیر سقف نوبهار
پیچ‌پوچ می‌زنیم و زود کوچ می‌کنیم!
پایین‌زربیجار املش؛ ۱۷ آبان ۱۳۹۹ خورشیدی- داوود خانی‌خلیفه‌محله
جنگ را واژگونش بکنیم
می شود گنج رفیق!
بهتر و سبزتر از صلح مگر گنجی هست؟
املش؛ 17 مهرماه 1399 خورشیدی
تلخیِ فریــاد فــرهاد زمان
می‌کِشد
تیشه بر اندیشه‌ی نابـخردان
روز شیــرینی نبود...
خسـرو آواز ایران پرکشید!
املش؛ 17 مهرماه 1399 خورشیدی- داوود خانی‌خلیفه‌محله
شاعر: داوود خانی‌خلیفه‌محله
عشق همچون جنگ است
که شروعش آسان
آه! سخت است تمامش بکنی
و محال است فراموش شود!
Love is like War
Easy to start…..
Difficult to end…..
Impossible to forget!
املش؛ 11 مهرماه 1399 خورشیدی
کاش در روز نخست
زهر می‌ریزاندی!
روزها می‌گذرد:
من‌ازاین افعیِ چنبرزده‌ی عشق محال است بیایم بیرون!
املش؛ 4 مهرماه 1399 خورشیدی- داوود خانی‌خلیفه‌محله
ترانه‌ی عاشقانه‌ی نیماییِ «اوستاکریم»
مثّ یه خاطره‌ی موندنیِ خوبِ قدیم
خواب دیدم دستایِ تو،
تو دستمه پیش هم‌ایم.
گل می‌کارم رو لبات
می‌مکم
از لبات آبِ نبات
پا شدم دیدم که خیس عرقم...
تو کجا و من کجا!
آهی سردادم و گفتم با خودم:
- حکمت این بوده لابد
که نخواس باهم باشیم اوستاکریم!
املش؛ ۲۶ شهریور ۱۳۹۹ خورشیدی
