دوبیتی طنز با قافیه چهارگانه: قصری خدایا... از: داوود خانی لنگرودی

دوبیتی طنز با قافیه چهارگانه: قصری خدایا...

از: داوود خانی لنگرودی

سرِ قلاب و آب و ماهی و من

طناب و تاب و بی آگاهی و فن

من وُ این کارها؟ قصری خدایا:

شراب و خواب و شاهنشاهی و زن!

دوبیتی گیلکی: بَگو چِه تَ نَشئنَه آغوش ئیتَن؟ از: داوود خانی لنگرودی

 

 

دوبیتی گیلکی: بَگو چِه تَ نَشئنَه آغوش ئیتَن؟

جی: داوود خانی لنگرودی

 

بَگو چِه تَ نَشئنَه آغــــوش ئیتَن؟

bagu Će ta našanæ âqošaytn?

هیطو بی سرصدا و دل خـوش ئیتَن

hetu bi sarsâd vo del xošaytn

گـونی: روز-ئون، نبونه! دونم امّـــا

goni: ruzon nabuə! donam ammâ

شَئنه شب تاریکه، لب˚خاموش ئیتَن!

Šanæ šab târikǝ lab xâmošaytn!

 

(شلمان-  31/5/94)

 

 

دوبیتی گیلکی می تَسکَ دِل از: داوود خانی لنگرودی

 

دوبیتی گیلکی: می تَسکَ دِل

جی: داوود خانی لنگرودی

 

می تَسکَ دِل، غریبی مِئن بَگود گیر

mi taskǝ del, qaribi men bagod gir

نَگیته خاشِخا آخر می سَــــــرویـر

nagitə xâšaxâ âxar misarvir

غمَ دوری جی هر جا پــا بَئنَم مـو

qamǝ duri ji har jâ pâ banam mu

غریبی تیر بُومَه می قلبَ سَـر جیر

qaribi tir bumæ mi qalbǝ sar jir

 

خلیفه محله شلمان- تابستان 1373 خورشیدی

 

توضیح: "خاَشَخا" یا "خَشَخَه" که ورد زبان قدیمی های شلمان و خلیفه محله و مناطق زیادی از شرق گیلان نیز می بود و به فارسی، همان معشوق، نگار و دلبر می باشد- این واژه پرکاربرد- را متاسفانه حتی در کتاب ارزشمند " فرهنگ گیل و دیلم" زنده یاد محمود پاینده لنگرودی نیافته ام.

 

 

رباعی گرگ و بره از: داوود خانی لنگرودی

رباعی: گرگ و بره

از:داوود خانی لنگرودی

گرگ آمد وُ تند، بره را پــــاک درید

فواره ی خون بره بر خــــــاک چکید

تا دشت بیاید که کمی ســــــرخ شود

برف آمد و روی گرگ را کرد سفید!

دوبیتی های طنز زن گیرنامه از: داوود خانی لنگرودی

زن گیرنامه، مجموعه 28 دوبیتی طنز   اینجانب می باشد که به استقبال از دوبیتی های طنز زن گیرنامه ی شاعر مطرح کشوری آقای عباس خوش عمل، پیش از این در اوایل مهرماه سال جاری سایت شاعران پارسی زبان درج گردیده بود.

شاید در آینده تعدادی دیگر به این مجموعه ی طنز اضافه و بصورت کتابی مستقل به زیور طبع آراسته گردد!!

دوبیتی های طنز زن گیر نامه

از: داوود خانی لنگرودی

1
زنِ ممتاز، می باید بگیرُم
بتِ طنّاز، می باید بگیرُم

دلم شرجی و شوره، مثلِ کارون
زن از اهواز، می باید بگیرُم!
2
چه می شه که زنم مغرور باشه؟
تو دستش ارّه و ساطور باشه

یه شب وقتی بخوابم، صبح پاشَم،
ببینم که رئیس جمهور باشه!
3
چه می شه سمبه ام پرزور باشه؟
روزا: کر، شب: –زنم- شب کور باشه

سرِ سفره، همیشه حیّ و حاضر
به دستم، حبه ی انگور باشه!
4
چه خوبه زنپلوپز داشته باشم
ناهارم دخترِ رز داشته باشم

غذا را میل کردم، پشت بندش
پفک یا چیپسِ مَزمَز داشته باشم!
5
چه می شه تا زن از تهرون بگیرم؟
کمر باریک و نی˚قلیون بگیرم

به جای پیتزا و دوغ و  پپسی
برایش کشک بادنجون بگیرم
6
چه خوبه تا که زن از لُر بگیرُم
عروسی، تو سیهچادر بگیرُم

برایش مهریه، مثلِ قدیما
تفنگِ برنو و ته پُر بگیرُم
7
چه خوبه تا زن از شِمرون بگیرم
براش ویلا توی "حیرون" بگیرم

به رسمِ اکبرِ اکسیرِ شاعر
عروسی رو، شبِ بارون بگیرم!
حیرون؛ گردنه ی حیران آستارا
8
چه خوبه تا زن از "قزبین"بگیرم
برا مهریه اش، دارچین بگیرم

بِرم دژهای البرزِ شمالی
برایش کبک و بلدرچین بگیرم
9
چه خوبه تا زن از بابُل بگیرم
یکی هم از خودِ کابُل بگیرم

درسته زندگی سخته، به من چه؟
می خواهَم زندگی را شُل بگیرم!
10
مطب ها رفته ام چن روزِ پاییز
درونم گرُ گرفته، آتشم تیز

طبیبان جمله می گویند:خانی!
چه خوبه زن بگیری شهرِ تبریز!
11
چه خوبه زن بگیرم از مراغه
اونی رو که حسابی چشم زاغه

زن تبریزی و اطرافِ تبریز
نجیب و مهربون و تردماغه!
12
چه خوبه زن بگیرم تایبادی
هوا وقتی خوشه، اوضاع ست عادی

سخن از مهر و مهریه نماید،
بگیرم تا برایش جامدادی!
13
چه خوبه زن بگیرم از ابرقو
خوش و خوشمزه همچون برگِ کاهو

سیه چشم و سیه مو و پری روی
بکاره بر جبین یک خالِ هندو!
14
چه می شه زن، "خدابنده"بگیرم؟
اونی رو می کُنه خنده بگیرم

اونی که می کنه خنده، ولش کن!
اونی که هست زیبنده بگیرم
15
چه خوبه زن بگیرم دامغانی
هزاران سعی و با پادرمیانی

بگیرم خونه ی کهنه برایش
بشه سرگرم با خونه تکانی!
16
چه خوبه زن ستانم اصفهانی
گَزی مهریه اش  با صدتومانی!

گز از دستش ستانم، در دهانم
گذارم تا کُنم بلبل زبانی!
17
چه خوبه تا زن از جهرم بگیرم
سه تای بهترش از قم بگیرم

برای دل خوشیّ تک˚تکِ شون 
دو تا دبّه، سه تا هم خم بگیرم
18
چه می شه تا زنم ماسالی باشه؟
به خوبیّ زنِ پارسالی باشه

نمی گیرم زن از شیراز و از رشت
بخواهه تا که سان... مانتالی باشه!
19
چه می شه تا زن از دَیّر بگیرم
برای بچّه ا م –نیّر- بگیرم

برای بچه ی بی پول و کارم
زنی بخشنده و خیر بگیرم
20
زنِ دوّم ازَم پیجامه می خواد
توی محضر، تعهدنامه می خواد

نگه کرده خیابون، وا! چه دیده؟
شده بِشکول، اَزم نون˚خامه می خواد!
21
چه خوبه زن بگیرم مرودشتی
فَسایی زن بگیرم، داش مشتی

بریم ماهِ عسل، چالوس و گیلان
چه خوبه زن بگیرم ماهِ رشتی!
22
گرفتم زنشمالی، شاخِ شِمشاد
جنوبی زن کُنه بسیار فریاد...

شترآسا مو یک شب، خواب دیدُم
شدم بازَم جوون و تازه داماد!
23
بگیرم زن سبُک، همچون پر قو
خدا را! روز و شب باشم دعاگو

بشینُم کنج خونه، کارِ من بی
نشانُم بوسه بر آن خالِ هندو
 
24
برم خونه چرا ماتم بگیرم؟
بسی شلغم خورَم، بلغم بگیرم؟

زمین باید بلرزه زیرِ پایُم
یه دوجین زن برم از بم بگیرم!
25
مگر حالم خرابه زن بگیرم؟
جهان آشوب و دو هم زن بگیرم؟

نمی گیرم ننه!، شرمنده تَم من
بگو: حتی زنِ چُلمن بگیرم!
26
چه خوبه تا زن از "ارژن " بگیرم
گل ختمیّ و آویشن بگیرم

بِرم بوشهر، بازارِ کویتی
برایش دامن و کاپشن بگیرم
ارژن: دشت و گلزاری ست زیبا در مسیر شیراز به بوشهر
27
چه خوبه یک زن از تفرش بگیرم
برایش فندق و کشمش بگیرم

زن تفرش حساب و با کتابه،
کند هر چیز فرمایش، بگیرم!
*
و این دوبیتی آخری رو، زن ها جدی نگیرند:
28
ز اشکش، رود چون جیحون بسازه
جهان، با فتنه ای وارون بسازه

زن: این انسانکِ با مَرد ناساز
مگر با حضرتِ طاعون بسازه!
( 3-1 مهر ماه 1394 –داوود خانی لنگرودی )

دوبیتی زن کارتن خواب از: داوود خانی لنگرودی

دوبیتی: نیمه ی شب

از: داوود خانی لنگرودی

شُر و شلاق باران- نــــیمه ی شب

خموش و درب و داغان- نیمه ی شب

ســـــرنگ و سوزنیّ وُ در رگ جان

زن- آغــوش خیابان- نیمه ی شب

رباعی: ساعتی بعد از مد... از داوود خانی لنگرودی

جزر است: درست ساعتی بعد از مـد

ناگاه کشیده پیشِ چشمانــــم قـد

-بر سینه ی ماسه های گرم ساحل-

ماری خونسرد، پوست می انــدازد!

تک بیتی گیلکی: دوتَه کوزه... از: داوود خانی لنگرودی

 

دریافت
حجم: 1.28 مگابایت

تک بیت گیلکی: دوته کوزه

جی: داوود خانی لنگرودی

هَمچین دوتَه کوزه دَشکَـسـَه نَئودَه نَابون

hamĉin dotə kuzə daŠkasə naŵdə nabon

لب˚ شَرم نَدَئشَته، لب˚ بَخورَه خُــــجیرَه

lab Šarm nadaŠtə, lab baxoræ xojiræ

برگردان واژگان: دَشکَـسـَه نَئودَه نَابون: به هم چسبیده باشند./

شَرم نَدَئشَته: شرم نداشته.

رباعی گیلکی هَچی بو از: داوود خانی لنگرودی

اشاره: رباعی هچی بو، اولین رباعی گیلکی ام می باشد که نزدیک به 21 سال پیش –یعنی در پاییز 1373- آن را سروده ام.

البته،  رباعی گیلکی من بعد م که چندی پیش آن را سروده بودم، جلوتر از این رباعی و برای  نخستین بار در وبلاگم  گنجانده شده بود.

سه مصراع اول رباعی گیلکی  " هَچی بو " بر وزن مستفعل فاعلات مستفعل فع­  و مصراع پایانی بر وزن مستفعل مستفعل مستفعل فع  می باشد.

رباعی گیلکی هَچی بو

جی: داوود خانی لنگرودی

صد وعده بَدابو اَمِه دِلبر، هَچی بو

sad vadə badabo ame delbar, haĆi bu

یک روز بی یِه بَبون می یاوَر، هَچی بو

yek ruz biye babon mi yâvar, haĆi bu

پیری بومَـه تَ می چُشمَ دِل واخوبابو

piri bomə ta mi Ćošmə del vâxobabu

هر غوصّه بَخوردَم، همه آخر هَچی بو

har qossə baxordam, hamə âxar haĆi bu

پاییز 1373 خورشیدی

 

 

هَساشعر: بونه دریا از داوود خانی لنگرودی

 

 

هَسا شعر: بونَه دریا

 

جی: داوود خانی لنگرودی

 

گیلونَ وارونَ پَائیز

                            چی واسه؟

                     

بُونَه دریا

                         می چوم˚ اَرسو بَوارَه

                                                        تَ صُومای سر!

*

gilonə vâronə pâiz

?Ći vase

bonæ daryâ  

mi ĉom arsu bavâræ

!ta somày sar 

 

برگردان آزاد:

 

چرا

       باران پاییزی گیلان؟

شوَد دریا

              ببارد تا سحر

                                        از چشم هایم! 

 

شلمان- 15 آذر 1394