داستانک‌رباعی" زنجره‌ی کاربلد" از داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

داستانک‌رباعی با راوی دوم‌شخص

شاعر: داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

ظهری شرجی،

                   دمِ هوا بیش‌ازحد،

باحوصله،

              یک زنجره‌ی کاربلد،

کور از خواب وُ خیس عرق، می‌دیدی؛

بر شاخه‌ی خشکیده‌ی رَز زِر می‌زد! (10 تیرماه 98)

رباعی "طاق تَرَک‌خورده‌ی شب" از داوود خانی لنگرودی

رباعی"طاق تَرَک‌خورده‌ی شب"

از: داوود خانی لنگرودی

**

شلاق کشید باد بر گرده‌ی شب

افتاد زمین طاق تَرَک‌خورده‌ی شب

حق؛

حق‌حق‌حق،

حق‌حق‌حق... می‌پیچید:

آواز مدام مرغ آزرده‌ی شب (6 تیرماه 98)

داستانک‌رباعیِ کش‌آمده "آزادترین درخت" از داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

داستانک‌رباعیِ کش‌آمده

داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

اَبرَنجَک و رعد و باد می‌آزارید

باران

باران

از آسمان می‌بارید...

مَردی

لبه‌ی پنجره آمد؛

                           می‌دید:

در باغچه‌ی حیاطِ باران‌شسته،

کت‌بسته‌ترین دانه‌ی افشانده به‌خاک

آزادترین‌درخت را می‌کارید.

شلمان- 28 خرداد 1398 خورشیدی

رباعی"لبخنده‌ی یک زوجِ شمالی" از داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

رباعی"لبخنده‌ی یک زوجِ شمالی"

داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

*

نهرِ آبی،‌

             هوای شالی از عشق

باریکه‌ی جاده‌ی خیالی از عشق

بر روی حصیر؛

                 تکِه‌نانی،

                                پَرِ سیر...

لبخنده‌ی یک زوجِ شمالی از عشق

رباعی هایکویی" مهتاب به‌شب نور هوس می پاشید..."

رباعی هایکویی

از داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

**

مهتاب

                 به‌شب نور هوس می‌پاشید...

در چنبری از 

پیچک بودار سفید،

غوکی

                     به‌دهانِ سوسماری سرتیز

خوش‌خوابیِ نغز برکه را می‌وَزَغید

 

شلمان- 24 اردیبهشت  98 خورشیدی

رباعی "منظومه‌ی روزمرْگی" از داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

رباعی روزمرْگی

از: داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

**

پائیزیِ زرد‌بــــــرگی‌ام را هر شب

اندوه دلِ تگـــــرگی‌ام را هر شب

چون جــــغد به‌ آه‌و‌‌ناله‌ می‌ریزانم

منظومه‌ی روزمرْگی‌ام را هر شب

بیست‌و‌دوم اردیبهشت نود‌و‌هشت

رباعی "حوض آبی" از داوود خانی لنگرودی

رباعی حوض آبی

از: داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

**

حوضِ آبی و جُنب دلقک‌ماهی

بر آب شناور است برگ کاهی

گرد نانی و گربه‌ای بر لب حوض 

بغ‌بغ‌بغوی کبوتری از چاهی

 

دهم اردیبهشت 1398 خورشیدی

رباعی حلقه‌آویز از داوود خانی خلیفه‌محله (لنگرودی)

چُست‌گویی ملوکانه‌ی جمال‌الدین محمدبن نصیر و داوود خانی خلیفه‌محله

 پی‌دی‌افِ چُست‌گویی ملوکانه‌ی جمال‌الدین محمدبن‌ نصیر و داوود خانی خلیفه‌محله

حمید قهندزی گفت در آن وقت که به‌دهلی می‌آمد [جمال‌الدین محمدبن نصیر] بخشش‌ها کرده بود و در خزانه، نقدی نمانده روزی شراب می‌خورد و مست خراب نشسته‌بود، خواستم که او را رباعی گویم، مگر از انعام او نصیبی یابم؛ این رباعی انشا کردم:

ای قاعدة دست تو زر بخشیدن                         

چه زر که به‌گنج‌ها گهر بخشیدن ...

او [جمال‌الدین محمدبن نصیر] نیز بدیهه، بی‌هیچ تأمل‌و‌توقف گفت:

زین پیش از ما بود اگر بخشیدن                       

هر بیتی را خانة زر بخشیدن

اکنون چو دل و خزینه پر گشت و تهی                

مائیم و زبان و کیرِ خر بخشیدن

**

اشاره: از واژة "بیت" مصراع دوم رباعی محمدبن نصیر، معنی مرد شریف برآید بیرون.

مقداری از تذکرة لباب الالباب، تصنیف محمد عوفی را که خواندیم، چشم‌برهم‌زدنی، قرونْ درنوردیدیم و به‌یاری محمدبن نصیر شتافتیم و پیشاپیش، پوزشم را از چُست‌گویی این رباعی به‌ملاست پذیرا باشید!

هرچند نصیر کیرِخر می‌بخشید

منظور همان آبِ کمر می‌بخشید

بی‌هیچ سخن قبول باید، کآخِر

از سوز دل و دیدة تر می‌بخشید! (داوود خانی خلیفه‌محله)

رباعی "باغ بهار" از داوود خانی خلیفه‌محله(لنگرودی)

پیچیده درون کوچه آواز دهل

بر شاخ درخت می‌سراید بلبل

دل‌زنده و روح‌پرور و جان‌افزا

در باغ بهار، سنگ می‌زاید گل (داوود خانی خلیفه‌محله)