- ۰ نظر
- ۱۶ آبان ۹۵ ، ۱۰:۴۰
داستانک تنهایی از داوود خانی لنگرودی
عنوان: داستانک تنهایی از داوود خانی لنگرودی.pdf
حجم: 342 کیلوبایت
گیله قصه: چوچوی ( چوک؛ مرغ حق ) از: داوود خانی لنگرودی
گویش: شلمانی
**
هوا؛ هَـلِه تاریکا نَبو، باغَ کَشکه، لی دارَ سرَ جی، چوچو˚ نالیش راسّه بو: داغ، داغ، داغ، داغ...
خاُنه اتاقَ اَبوشکه وَازا کونَم. کناره وا، می سینه گَندنه.
چوچو˚ نالیش، تَته رَچ که هَنَه، شلماُن روخئونِه صَدا دوکشَـبِنه. تاریکی، باغَ مِئن گَرَک بَزای.
هیج جَه دِئه نَـشَئنه، ولی شَئنه گوتَن چوچوی˚ الونی خودَشه لی دار چَکَله اؤزِئن آئوده؛ سوجی˚ بیجی˚ زِئنه: داغ! داغ! داغ! داغ...
یه گَرَش. آئن که اینه صدا نَئنه، بَدارِه، دارَجی جیر بومای، موته کادَرَه باغَ مئن یَته چو پیداکونه که نه تیوک بَداره نه دُیمه.
اینه واسه ایسّه که هرچی موجنه پیدا.ئوده مَـنّه. دُوارَه شونه دارچَکَلَ گوف، خودشه اؤزِن.آ.کونه.
مَران، هَندِه، وآز. ئوده اَبوشکه جی، چوچو نالیشه دَدار ایشتؤنم: داغ! داغ! داغ! داغ...
**
پورزَمت ایسّه چوچوی نالیش نِزئنه. نودوئنم چه وخته؛ خؤ می چشم ئونَ مِئن فَک کونه. صوب که راسّه بونم، وآزه. ئوده آبوشکه جی، لیله کو، می دیمَ وَرجه راسّه بو نای. یَته پیلوته چَترَ هَندی، سیا ابر اینه سَرجَ ئن دَچِه.
می دیل روشنه، پا بَئنم باغَ مئن، لی دارَ بون، یه توکونه خون- یَته ولگَ دَله- ، سورخ .آئوده دَئنه.
شلمان- دوشنبه 29 شهریور 1395 خورشیدی
داستان کوتاهِ کوتاه: ماچ مالی!
از: داوود خانی لنگرودی
**
آمده ام دامن "لیلاکوه" تا چند قطعه عکس بیندازم.
از لابلای شاخ و بال و برگ درختان، چند جفت جوان را می بینم که گوشه ای، حلقه بسته اند و کونِ لقّ روزگار، ماچ مالی می کنند!
خب، عکس شان را که نمی شود گرفت و یا همان طور ماند و...
کمی که دور می شوم، صدای ماچ مالی شان می افتد!
27 تیر ماه 1395 خورشیدی
لیلاه کوه؛ در اصل لیله کوه است که در جنوب شهر لنگرود قد کشیده است.
دوبیت از زورِ گشنگی
از: داوود خانی لنگرودی
بــره از نهری که اکنون می پرد
گوســفندی را که تنها می چرد
گشنگی پایش بیاید در مـــیان
شک ندارم، گله را سگ می درد!
31 خرداد 1395 خورشیدی