شعر نیمایی«گرده‌ی جابُلْقا» از داوود خانی خلیفه‌‌محله

گرده‌ی جابُلْقا

                                                     اربابی؛

گندم از رعْیَتِ خود می‌دِرَوید...

لبه‌ی جابُلْسا

                                     -  خطّ افق-

داشت می‌رفت فرو

داس اخرایی خورشید غروب.

شلمان؛  11  مرداد 1398 خورشیدی- داوود خانی خلیفه‌محله(لنگرودی)