مینیمال نیمایی: ایستاده بود پای پنجره
دوشنبه, ۱۹ فروردين ۱۳۹۸، ۰۱:۱۲ ب.ظ
دلتای سپیدرود داوود خانی لنگرودی
اشعار و داستان های فارسی و گیلکی داوود خانی لنگرودی
طبقه بندی موضوعی
-
رباعیات داوود خانی لنگرودی
(۵۴) -
غزلیات داوود خانی لنگرودی
(۴۱) -
دوبیتی داوود خانی لنگرودی
(۲۶) -
یادداشت های داوود خانی لنگرودی
(۱۴۲) -
اشعار گیلکی داوود خانی لنگرودی
(۱۲۴) -
داستان داوود خانی لنگرودی
(۵۴) -
شعر شاعران گیلکی سرا
(۷) -
شاعران نامدار پارسی زبان
(۳) -
اشعار طنز داوود خانی لنگرودی
(۷۸) -
اشعار پراکنده داوود خانی لنگرودی
(۹۷) -
مینی مال های داوود خانی لنگرودی
(۶۸) -
هایکوواره
(۱۸) -
سه گانی
(۱۳) -
کلیپ های داوود خانی لنگرودی
(۲۱) -
شعر نیمایی
(۵۳) -
کوتاه‌نوشت کرونایی
(۸) -
شعربرگردان
(۳)
کلمات کلیدی
بایگانی
- خرداد ۱۴۰۰ (۱)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۱)
- اسفند ۱۳۹۹ (۲)
- بهمن ۱۳۹۹ (۳)
- آذر ۱۳۹۹ (۷)
- آبان ۱۳۹۹ (۵)
- مهر ۱۳۹۹ (۹)
- شهریور ۱۳۹۹ (۹)
- مرداد ۱۳۹۹ (۶)
- تیر ۱۳۹۹ (۴)
- خرداد ۱۳۹۹ (۱۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۹)
- فروردين ۱۳۹۹ (۱۰)
- اسفند ۱۳۹۸ (۹)
- بهمن ۱۳۹۸ (۶)
- دی ۱۳۹۸ (۱۶)
- آذر ۱۳۹۸ (۶)
- آبان ۱۳۹۸ (۲۰)
- مهر ۱۳۹۸ (۱۱)
- شهریور ۱۳۹۸ (۹)
- مرداد ۱۳۹۸ (۲۰)
- تیر ۱۳۹۸ (۱۴)
- خرداد ۱۳۹۸ (۱۰)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۱۶)
- فروردين ۱۳۹۸ (۲۴)
- اسفند ۱۳۹۷ (۱۲)
- بهمن ۱۳۹۷ (۱۰)
- دی ۱۳۹۷ (۶)
- آذر ۱۳۹۷ (۱۳)
- آبان ۱۳۹۷ (۱۷)
- مهر ۱۳۹۷ (۸)
- شهریور ۱۳۹۷ (۱۹)
- مرداد ۱۳۹۷ (۵)
- تیر ۱۳۹۷ (۶)
- خرداد ۱۳۹۷ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۴)
- فروردين ۱۳۹۷ (۶)
- اسفند ۱۳۹۶ (۱۰)
- بهمن ۱۳۹۶ (۷)
- دی ۱۳۹۶ (۱۲)
- آذر ۱۳۹۶ (۱۳)
- آبان ۱۳۹۶ (۳)
- مرداد ۱۳۹۶ (۶)
- تیر ۱۳۹۶ (۱۴)
- خرداد ۱۳۹۶ (۱۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۴)
- فروردين ۱۳۹۶ (۲)
- اسفند ۱۳۹۵ (۵)
- بهمن ۱۳۹۵ (۱۵)
- دی ۱۳۹۵ (۲۸)
- آذر ۱۳۹۵ (۴۰)
- آبان ۱۳۹۵ (۱۷)
- مهر ۱۳۹۵ (۱۰)
- شهریور ۱۳۹۵ (۳)
- مرداد ۱۳۹۵ (۲)
- تیر ۱۳۹۵ (۲)
- خرداد ۱۳۹۵ (۱۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۱۱)
- فروردين ۱۳۹۵ (۱۵)
- اسفند ۱۳۹۴ (۱۱)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱۰)
- دی ۱۳۹۴ (۲۱)
- آذر ۱۳۹۴ (۱۹)
- آبان ۱۳۹۴ (۳)
آخرین مطالب
-
۰۰/۰۳/۲۱عصرِ مجنونانِ لیلاکوه شهرِ لنگرود
محبوب ترین مطالب
-
۹۷/۱۲/۲۸کفندزد میگفت...
پیوندهای روزانه
آقای خانی شما یک مورد شاعر مطرح غیر از ایرج میرزا سراغ دارید که شعر هزل گفته باشد!!؟
پاسخ:
مگر سرودن شعر هزل ایرادی دارد؟
هزل، هرچند ظاهرش پلشت می‌نماید، در باطن نتیجه‌ای اخلاقی-اجتماعی می‌تواند داشته باشد.
جلال‌الدین رومی در دفتر چهارم مثنوی در تعریف هزل آورده است:
" هزل تعلیم است آن را جِد شنو
تو مشو بر ظاهر هزلش گرو
هر جدی هزل است پیش هازلان
هزل‌ها جِد است پیش عاقلان"
و اما پاسختان: سوزنی سمرقندی و انوری در هجوسرایی سرآمد بوده‌اند و اصلاً هزلیات سعدی برای خودش یک دنیایی دارد که به‌کوشش دکتر محمدعلی فروغی به‌چاپ رسیده است. در شماری از غزلیات و رباعیات بیدل، ابرشاعر سبک هندی، هزل دیده می‌شود. هزل در شاهنامه‌ی فرودسی هم جایگاه خودش را دارد؛ در دیوان خاقانی هم که نگو و نپرس. عبید زاکانی در عرصه‌ی هزل، نابغه‌ی تمام‌عیاری بوده است. آذر بیگدلی و شاعران فراوانی دیگری درهزل‌سرایی، آثاری از خود به‌جا گذاشته اند که اگر بخواهم تنها اسمشان را بیاورم، مطلب به درازا می‌کشد.
همچنین، زبان هزل در تاریخ جهانگشای جوینی، پرقدرت و تأثیرگذار است