اشاره: این شعر، گپ و گفتی است بین مادر و فرزندِ پسرش که پسر، به تعریف و تمجید زنش می پردازد. مصراع پایانی شعر اصلاح که متاسفانه مطابق با فایل صوتی نیست و از این حیث، پوزشم را بپذیرید.
کلمات "مَـئر" و "وَچـه " این سروده ی نــمایشی که بدین رنگ آورده شده است، خوانده نمی شود و به اصطلاح جزو بدنه ی شعر نیست!
برگردان واژگان: کوره شِه؟: کجایی است؟/ دیو دراکو: روستایی است از توابع رودسر به معنی مکانی که در آن دیو می باشد!/ کوگه: کوی و برزن./ دو جا بَگو: دو به هم زن ./ اَشبول کوکو: کوکو با خاویار ماهی./ نَکالکَ بو: بوی غذای مانده./ پَت بَزا چو: کِرم خورده./ دو کونده زانو: با احترام و چار زانو نشستن./ ولوله جادو: شلوغ و دادی./ حَمزالی کولو!: گوساله ی حمزه علی!
کم زمت
نیه که داوود خانی لنگرودی، فقط گیلکی شعر گونه و ای مئن، گیلاُن و ایراُنَ نامدار
شاعر، یعنی ، امیر هوشنگ ابتهاج اعلام بگوده: "زبان فارسی معلوم نیه ته صد
سال دیگر زنده ببون !"
هسه، داوود خان! تی حواسه خُجیرجمع.آ. کون و تی وختا...!
هوشنگ ابتهاج با یادآوری برخی خاطرات سالهای
سپری شده، درباره بهترین شعری که از میان اشعارش میتواند معرفی کند، با تواضع
نامرسوم در این دوران معاصر تاکید کرد: شعری که دلم میخواهد بگویم اما هنوز نگفتهام!
به گزارش «تابناک»؛ امیر هوشنگ ابتهاج،
متخلص به «ه. ا. سایه» اخیراً در حاشیه دیدار با شاعران و نویسندگان افغانستانی
که ...
برگردان واژگان: کلثوم ننَه: کلثوم ننه که همان ننه باشد و با تلفظ کشیده و کسره حرف ماقبل آخر به معنی برای کلثوم ننه./ تاکسی˚ ایسگا: ایستگاه تاکسی./ مو رنگ بَنه: مو رنگ کرده./ سینه واز؛ دیل کباب: سینه چاک و بی خیال دنیا./ هاگوز- واگوز ئوده: بزک کرده./ رَخاب: رفیق؛ دوست./ رَخاب ایسئن: منتظر ایستادن. / ای فیکرَ مِـئِن: تو این فکر./ یَه مَرتَه: یک مرتبه./ خو ساکَ واچی: لب به خنده وا کرد./ تی نازه کشِئن دَئنه: ناز کش نازت توام./